Przejdź do zawartości
Merck
Strona głównaZastosowaniaChemia analitycznaMiareczkowanie i analiza Karla Fischera

Miareczkowanie i analiza Karla Fischera

Miareczkowanie Karla Fischera do analizy zawartości wody w ciałach stałych, cieczach i gazach

Co to jest miareczkowanie?

Miareczkowanie to ilościowa technika analityczna, w której roztwór o znanym stężeniu, titrant, jest używany do określenia dokładnego stężenia nieznanego związku lub czystości substancji. Podczas miareczkowania titrant jest dodawany kroplami do rozpuszczonej próbki, ręcznie za pomocą szklanej biurety lub za pomocą titratora. Miareczkowanie jest zakończone, gdy dodano wystarczającą ilość titranta, aby przereagować ze wszystkimi analitami w próbce. Nadmiar jonów titranta jest identyfikowany poprzez zmianę koloru wskaźnika lub zmianę potencjału elektrycznego. Ten punkt zakończenia reakcji chemicznej nazywany jest "punktem równoważnikowym" lub "punktem końcowym". Ostatecznie dokładną ilość analitu można obliczyć na podstawie objętości zużytego titranta.  


      Powiązane artykuły techniczne

      Powiązane protokoły

      Znajdź więcej artykułów i protokołów


      Miareczkowanie Karla Fischera (KF)

      Miareczkowanie Karla Fischera to szeroko rozpowszechniona metoda stosowana w kontroli jakości i kontroli procesu, produkcji, badaniach i rozwoju w celu określenia ilości wody w próbkach stałych, ciekłych lub gazowych. Woda może negatywnie wpływać na jakość, stabilność i inne właściwości fizyczne i chemiczne surowców, półproduktów i wyrobów gotowych. Ta szybka i dokładna metoda pozwala na ilościowe określenie zawartości wody w różnych substancjach w stężeniach od 10 ppm do 100%. Precyzyjne oznaczanie zawartości wody jest wymagane przez farmakopee, przepisy dotyczące żywności, wytyczne ISO i metody ASTM (American Society for Testing and Materials) w celu zapewnienia jakości i stabilności surowców i produktów gotowych.

      Metody miareczkowania Karla Fischera

      Zarówno wolumetryczne, jak i kulometryczne metody miareczkowania Karla Fischera wykorzystują bi-potencjometryczną detekcję punktu końcowego do ilościowego oznaczania jodu zużytego przez wodę w próbce. Nadmiar jodu w celi miareczkowej prowadzi do zmiany potencjału, wskazując koniec miareczkowania. W tym momencie dodawanie lub wytwarzanie jodu zostaje zatrzymane. Metoda kulometryczna jest preferowana w przypadku niskiej zawartości wody i próbek ciekłych; metoda wolumetryczna jest stosowana w przypadku próbek stałych i ciekłych i może być również stosowana w przypadku wyższej zawartości wody.


      Powiązane zasoby




      Zaloguj się, aby kontynuować

      Zaloguj się lub utwórz konto, aby kontynuować.

      Nie masz konta użytkownika?