Izotiocyjanian fluoresceiny-Dekstran

SYNONYM:  FITC-Dextran

Struktura

Dextran jest polimerem anhydroglukozy. Składa się w około 95% z wiązań alfa-D-(166). Pozostałe (163) wiązania odpowiadają za rozgałęzienia dekstranu.^1,2,3  Sprzeczne dane dotyczące długości rozgałęzień sugerują, że średnia długość rozgałęzienia jest mniejsza niż trzy jednostki glukozy.^4,5  Jednak inne metody wskazują na istnienie rozgałęzień większych niż 50 jednostek glukozy.^6,7  Stwierdzono, że natywny dekstran ma masę cząsteczkową (MW) w zakresie od 9 milionów do 500 milionów.^8,9,10  Dekstrany o niższej MW wykazują nieco mniej rozgałęzień⁴ i mają węższy zakres rozkładu MW.¹¹  Dekstrany o MW większym niż 10 000 zachowują się tak, jakby były silnie rozgałęzione.Wraz ze wzrostem MW cząsteczki dekstranu osiągają większą symetrię.^7,12,13  Dekstrany o MW od 2 000 do 10 000 wykazują właściwości rozszerzalnej cewki.¹²  Przy MW poniżej 2 000 dekstran jest bardziej prętowy.¹⁴  MW dekstranu mierzy się jedną lub kilkoma z następujących metod: niskokątowe rozpraszanie światła laserowego,¹⁵ chromatografia wykluczania,¹⁶ kompleksowanie z miedzią¹⁷ i odczynnik antronowy¹⁸ kolorymetryczne oznaczanie cukru redukującego i lepkości.¹²

Właściwości fizyczne

Przybliżone promienie Stokesa dla dekstranów FITC są następujące;¹¹

MW 4,000	Approx. 14 Angstroms
MW 10,000	Approx. 23 Angstremów
MW 20,000	Opr. 33 Angstremów
MW 40,000	Opr. 45 Angstremów
MW 70,000	Opr. 60 Angstremów
MW 150,000	Około 85 Angstremów

FITC jest sprzęgany losowo z grupami hydroksylowymi dekstranu z częstotliwością od 0,003 do 0,02 mola FITC na mol glukozy.

Właściwości fluorescencyjne

Maksimum wzbudzenia dekstranu FITC wynosi 490 nm. Maksimum emisji wynosi 520 nm.¹¹  Fluorescencja wzrasta wraz z pH i jest optymalna przy pH 8 i wyższym.¹¹

Metoda przygotowania

Nasze dekstrany pochodzą z Leuconostoc mesenteroides, szczep B 512. Różne MW są wytwarzane przez ograniczoną hydrolizę i frakcjonowanie. Dokładne metody naszego dostawcy są zastrzeżone.  Frakcjonowanie można przeprowadzić za pomocą chromatografii wykluczania¹⁶ lub frakcjonowania etanolem, gdzie najpierw wytrącają się dekstrany o największej MW.¹⁹  Koniugację FITC z grupami hydroksylowymi dekstranu przeprowadza się w DMSO.²⁰

Przechowywanie/Stabilność

Przechowywane prawidłowo w temperaturze 2-8 °C i chronione przed światłem proszki dekstranu FITC powinny być stabilne przez co najmniej dwa do trzech lat.

Rozpuszczalność/stabilność roztworu

Zazwyczaj testujemy rozpuszczalność dekstranów FITC w wodzie w stężeniach 25 mg/ml lub wyższych. Roztwory należy chronić przed światłem. In vivo, dekstran FITC jest stabilny przez ponad 24 godziny.²¹

Zastosowania

Dekstran FITC jest szeroko stosowany w badaniach mikrokrążenia i przepuszczalności komórek z wykorzystaniem mikrofluorymetrii.^22,23  Dekstran FITC został wykorzystany do badania porowatości ścian komórkowych roślin²⁴ i przepuszczalności naczyń włosowatych.^25,26  Wykazano, że białka osocza nie wiążą się z dekstranem FITC.²⁶

Referencje

1. Rankin JC, Jeanes A. 1954. Evaluation of the Periodate Oxidation Method for Structural Analysis of Dextrans. J. Am. Chem. Soc.. 76(17):4435-4441. https://doi.org/10.1021/ja01646a046

2. Dimler RJ, Wolff IA, Sloan JW, Rist CE. 1955. Interpretation of Periodate Oxidation Data on Degraded Dextran. J. Am. Chem. Soc.. 77(24):6568-6573. https://doi.org/10.1021/ja01629a044

3. Van Cleve JW, Schaefer WC, Rist CE. 1956. The Structure of NRRL B-512 Dextran. Methylation Studies2. J. Am. Chem. Soc.. 78(17):4435-4438. https://doi.org/10.1021/ja01598a064

4. Lindberg B, Svensson S, Sjövall J, Zaidi NA. 1968. Structural Studies on Dextran from Leuconostoc mesenteroides NRRL B-512.. Acta Chem. Scand.. 221907-1912. https://doi.org/10.3891/acta.chem.scand.22-1907

5. Larm O, Lindberg B, Svensson S. 1971. Studies on the length of the side chains of the dextran elaborated by Leuconostoc mesenteroides NRRL B-512. Carbohydrate Research. 20(1):39-48. https://doi.org/10.1016/s0008-6215(00)84947-2

6. Bovey FA. 1959. Enzymatic polymerization. I. Molecular weight and branching during the formation of dextran. J. Polym. Sci.. 35(128):167-182. https://doi.org/10.1002/pol.1959.1203512813

7. Senti FR, Hellman NN, Ludwig NH, Babcock GE, Tobin R, Glass CA, Lamberts BL. 1955. Viscosity, sedimentation, and light-scattering properties of fraction of an acid-hydrolyzed dextran. J. Polym. Sci.. 17(86):527-546. https://doi.org/10.1002/pol.1955.120178605

8. Arond LH, Frank HP. 1954. Molecular Weight Distribution and Molecular Size of a Native Dextran. J. Phys. Chem.. 58(11):953-957. https://doi.org/10.1021/j150521a006

9. Elias VH. 1959. Ultrazentrifugen- und Diffusionsmessungen an nicht-Newtonschen Lösungen nativer Dextrane. Über extrem große Makromoleküle. IV. Makromol. Chem.. 33(1):166-180. https://doi.org/10.1002/macp.1959.020330112

10. Antonini E, Bellelli L, Bruzzesi MR, Caputo A, Chiancone E, Rossi-Fanelli A. 1964. Studies on dextran and dextran derivatives. I. Properties of native dextran in different solvents. Biopolymers. 2(1):27-34. https://doi.org/10.1002/bip.1964.360020105

11. Supplier's data..

12. Granath KA. 1958. Solution properties of branched dextrans. Journal of Colloid Science. 13(4):308-328. https://doi.org/10.1016/0095-8522(58)90041-2

13. Basedow AM, Ebert KH. 1979. Production, characterization, and solution properties of dextran fractions of narrow molecular weight distributions. J. polym. sci., C Polym. symp.. 66(1):101-115. https://doi.org/10.1002/polc.5070660113

14. Allen, PW. 1959 . Techiques of Polymer Characterization, . p. 131 . Butterworths Scientific Publications .

15. Granath KA, Flodin P. 1961. Makromol. Chem.. 48(1):160-171. https://doi.org/10.1002/macp.1961.020480116

16. Isbell H, Snyder C, Holt N, Dryden M. 1953. Determination of molecular weights of dextrans by means of alkaline copper reagents. J. RES. NATL. BUR. STAN.. 50(2):81. https://doi.org/10.6028/jres.050.014

17. Jermyn M. 1975. Increasing the sensitivity of the anthrone method for carbohydrate. Analytical Biochemistry. 68(1):332-335. https://doi.org/10.1016/0003-2697(75)90713-7

18. Ingelman, B, Halling, M. 1949 . Ark. Kemi . 1 61.

19. de Belder A, Granath K. 1973. Preparation and properties of fluorescein-labelled dextrans. Carbohydrate Research. 30(2):375-378. https://doi.org/10.1016/s0008-6215(00)81824-8

20. Arfors, K, Hint, H. 1971 . Studies of Microcirculation using Fluorescent Dextran Microvascular Research . 3(4):440.

21. Arfors, K, Rutili, G. 1972 . Microvasc. Res . 4 466.

22. Arfors, K, Rutili, G. 1972 . The usefulness of fluorescein labelled dextran in the study of macromolecular passage across the capillary and blood-lymph barrier Abstracts. . VII Conference on Microcirculation Aberdeen p. p. 3.

23. Baron-Epel O, Gharyal PK, Schindler M. 1988. Pectins as mediators of wall porosity in soybean cells. Planta. 175(3):389-395. https://doi.org/10.1007/bf00396345

24. Rutili, G, Arfors, KE. 1973 . Abstracts. Nordic Microcirculation Group Meeting Ustaoset.

25. Rutili, G, Arfors, K. 1972 . Abstracts. VII Conference on Microcirculation Aberdeen . p. p. 101.