Białko kodowane przez ten gen należy do klasy eukariotycznych białek CX(9)C charakteryzujących się czterema resztami cysteiny oddalonymi od siebie o dziesięć aminokwasów. Reszty te tworzą wiązania dwusiarczkowe, które definiują fałd CHCH. W odpowiedzi na stres białko przemieszcza się z mitochondrialnej przestrzeni międzybłonowej do jądra, gdzie wiąże się z wysoce konserwowanym 13-nukleotydowym elementem reagującym na tlen w promotorze oksydazy cytochromowej 4I2, podjednostki końcowego enzymu łańcucha transportu elektronów. W połączeniu z białkiem J wiążącym sekwencję sygnałową rekombinacji, wiązanie tego białka aktywuje element reagujący na tlen przy czteroprocentowym stężeniu tlenu. Ponadto wykazano, że białko to jest negatywnym regulatorem apoptozy, w której pośredniczą mitochondria. W odpowiedzi na bodźce apoptotyczne, mitochondrialne poziomy tego białka zmniejszają się, umożliwiając białku X związanemu z BCL2 oligomeryzację i aktywację kaskady kaspaz. Pseudogeny tego genu znajdują się na wielu chromosomach. Alternatywny splicing skutkuje wieloma wariantami transkryptu.
Nasz zespół naukowców ma doświadczenie we wszystkich obszarach badań, w tym w naukach przyrodniczych, materiałoznawstwie, syntezie chemicznej, chromatografii, analityce i wielu innych dziedzinach.
