Szybka synteza estrów aryloboronowych za pomocą katalizy Ir(I)
Kwasy aryloboronowe i estry są wykorzystywane do różnych transformacji, w szczególności do reakcji sprzęgania krzyżowego Suzuki-Miyaura. Reakcja ta jest wykorzystywana do selektywnego konstruowania wiązań C-C poprzez połączenie nukleofila boroorganicznego z odpowiednim halogenkiem arylowym, alkenilowym, alkilowym lub triflatem. Chociaż reakcja Suzuki-Miyaura stała się powszechna w społeczności syntetycznej, jednym z ograniczeń tej metody jest ograniczona zdolność dostępu do wymaganych gatunków boroorganicznych.
Historycznie, metody syntezy arylowych wiązań C-B opierały się na zastosowaniu bardzo zasadowych warunków reakcji lub substratów zawierających wstępnie sfunkcjonalizowane centra węglowe. Te niedociągnięcia wymagają dodatkowych kroków w celu ochrony wrażliwej funkcjonalności lub zainstalowania niezbędnego uchwytu funkcjonalnego przed utworzeniem wiązania C-B (Rysunek 1).
.
Rysunek 1.Klasyczne metody tworzenia wiązań C-B
Bezpośrednie tworzenie arylowych wiązań C-B z arylowych wiązań C-H stanowi zatem potężną strategię usprawniania syntezy tych użytecznych odczynników (Rysunek 2).1
Rysunek 2.Bezpośrednia borylacja C-H katalizowana metalami
Bazując na swoich wcześniejszych pracach w tym obszarze,2 Profesor John F. Hartwig opracował metodę bezpośredniej konwersji arylowych wiązań C-H do arylowych wiązań C-B przy użyciu katalizatora Ir(I) i B2pin2 (Rysunek 3).3 Ten potężny system wykazuje doskonałą regioselektywność, którą można przewidzieć za pomocą steryczności i prowadzi do szybkiej syntezy wysoce użytecznych estrów aryloboronowych.
Rysunek 3. Katalizowana przez Ir(I) arylowa borylacja C-H
Metoda ta zapewnia prostą i bezpośrednią drogę do estrów aryloboronowych, która w pełni unika stosowania bardzo zasadowych warunków reakcji i nie wymaga wielu etapów reakcji i manipulacji. Co ważne, reakcja ta wykorzystuje katalizatory i odczynniki, które są łatwo dostępne.
Referencje
Zaloguj się lub utwórz konto, aby kontynuować.
Nie masz konta użytkownika?